Zomaar een mooie dag.

Een paar dagen geleden regende het een beetje toen ik uit de tent kwam en dat vond ik prettig. De temperatuur was aangenaam en de regen was verfrissend. 

Ik pakte m’n spullen bij elkaar en pakte ze in, wel een beetje nat. 

Staande een halve liter grapefruitsap gedronken en op pad. Een klein beetje wind mee. Rustige weggetjes door een moeras landschap. Veel sloten en beekjes, waar bij vloed zeewater in stroomt en waar bij eb de bodem droog komt te staan. Veel vissershuisjes te zien met de grote typische netten. En akkers met veel bloemetjes er langs. In een klein dorpje met een haventje was het café al vroeg open en dronk ik een café au lait (grande). Kort daarna toen het bijna droog was bij een picknicktafel een ontbijtje, met stokbrood uit de tas. Ik fietste weer verder en realiseerde me hoe weinig er nodig is om blij van te worden. 

En hoe bijzonder het is om dit te kunnen en mogen doen. Eenvoudig leven, leven in het moment. Soms heel blij, soms een beetje katterig, het draaien van de wind of de sfeer van de omgeving kan het verschil maken. 

Ik fietste verder en kwam weer terug bij de kust en meteen ook in een paar drukke badplaatsen. Veel winkeltjes met strandspullen en souvernirs, terrasjes, hoge flats met uitzicht op zee. Niet iets waar ik enthousiast van word of waar ik aan mee wil doen. Maar er naar kijken vanaf een bankje was wel leuk. Goed moment om de rest van het stokbroodje met een perzik te eten. Het was inmiddels helemaal droog geworden en de zon deed z’n best om er door te komen.

Na de kust vervolgde de route door de duinen. Op en neer, over gravel paadjes en door het bos. Opletten voor andere fietsers, veel mensen maakten een ritje door de duinen en dat ging niet altijd rustig en rechts op het fietspad. 

Het werd tijd om een camping te zoeken. 

Sinds ik aan de kust ben zijn er meer dan genoeg campings te vinden. De kunst is om een geschikte te vinden. Niet te veel toeters en bellen, en ook niet te duur. Maar op deze mooie dag ging dat ook bijna vanzelf. Ik zag een 2** camping bordje staan langs de route. Daar maar eens naar toe gefietst. Het was een camping met heel veel vaste plaatsen en maar 5 plekken voor voorbijgangers. Maar ik werd hartelijk ontvangen en er was plaats. 

Tentje opgezet, gedouched en naar de receptie om te betalen. Meteen een biertje er bij. De eigenaars waren erg vriendelijk en konden ook nog een beetje Engels. De vrouw vroeg naar mijn reis en toen ik haar één en ander vertelde was ze helemaal onder de indruk. “Je moet wel heel erg veel van fietsen houden om dit te doen”, zei ze.

Het rare was dat ik daar niet meteen een antwoord op wist. 

Hou ik heel veel van fietsen? Ik heb me dat de laatste dagen afgevraagd. Nee, ik hou niet altijd van het fietsen zelf. Maar ik hou er wel van om onderweg te zijn, en buiten te zijn. En de fiets is daarbij een mooi vervoersmiddel. Niet te snel en wel voldoende tempo om ergens te komen. Het is leuk om met de wind in de rug van een helling af te suizen. Het is fijn om te merken dat m’n conditie beter wordt en dat ik zonder afstappen tegen een helling op kan fietsen. 

Maar met zadelpijn, stevige wind tegen of op slechte paden dan is het fietsen helemaal niet leuk. Het is een deel van deze reis, het hoort er bij en ik raak er aan gewend. En het is ook wel vertrouwd om steeds verder te gaan met de fiets. Ik heb een fijne fiets! 

Weer terug naar de dag. De vaste gasten waren druk bezig met een petanque competitie. Toen ze uitgespeeld waren werden de scores opgeschreven en een aantal kwam bij me zitten om ook wat te drinken. Een praatje gemaakt in m’n beste Frans, dus het was een kort gesprekje. Verder geluisterd naar, denk ik, de verhalen over het spel. Maar zo goed versta ik het niet, dus misschien ging het ook wel over de prijs van de aardappelen. Daarna bij de tent een poosje gelezen in m’n boek. 

Ik had de laatste dagen zelf gekookt en ik vond het tijd worden voor een hapje in het restaurantje van de camping. Kebab met wat sla en tomaat en frietjes. De kwaliteit was matig en het smaakte prima. Inmiddels was het avond geworden. Tijd om mijn dagaantekeningen te maken en voor het slapen nog even lezen. 

Ik had die dag 74 km gefietst en ik was in St-Jean-de-Montes. 

Het was een mooie dag! 

Nog wat weetjes: Gisteren heb ik eerste hulp verleend bij een Belg die op een duinpad onderuit gegaan was. Niet zo ernstig, flinke schaafwond op elleboog. Ontsmet en jodium er op.

Ik sta nu met m’n tent in de tuin van een camping eigenaar naast de camping. Toen ik aankwam was de camping vol, maar ik mocht wel in de tuin op de pitanquebaan. Geen probleem, lekker rustig.

Ik lust heel veel, maar ik heb een keer iets besteld wat ik niet ken, worstjes van ingewanden, andoillette. Nog nooit zo iets vies geproefd. Zelfs van de geur kreeg ik tranen in de ogen.

Een aantal mensen stelden me vragen, hier wat antwoorden: 

Ik voel me fit en gezond. Conditie is prima en ik heb ook geen vermoeide benen. Heb soms wel wat last van zadelpijn, meestal vanaf zo’n 40 tot 50 km.

En omdat ik vrijwel steeds in de buitenlucht ben droogt m’n huid snel uit. Gevolg is kloofjes in vingers en voeten. Dagelijks meerdere keren insmeren met factor 30 en 50 en huidzalf gebruiken help. 

En geocachen bij verveling? Helaas, dan is ook het internet bereik vaak erg slecht en caches downloaden op de telefoon lukt dan niet. 

Voor het opladen van de foto’s bij deze stukjes geldt eigenlijk hetzelfde. Ik schrijf deze stukjes op m’n I-pad en ben daarvoor afhankelijk van wifi omdat de telefoon het programma niet aan kan. Ook hierbij geldt dat het veel energie gebruikt en dat ik daarom niet zo veel foto’s kan uploaden. Laatste keer was ik een uur bezig om 3 foto’s te plaatsen.

Nou, dit was weer een inkijkje in mijn reis. Veel leesplezier en tot de volgende keer. 

Janka-Tanya.eu. IBAN NL57ABNA0442001762 ABN AMRO te Zwolle, ten name van Stichting O2 , onder vermelding van Janka Tanya.

Degiftcity.nl. Wordt vrijwilliger: in de keuken, het City Café, de Twinkelwinkel, de meubelloods of het talentenbureau, of kom ons bezoeken.