Italië

Woensdag, 7 augustus. 

Italië, Boemenriviera

Sneller dan ik verwacht had ben ik in Italië beland, met de trein. 

In Sète, waar ik mijn vorige stukje eindigde, ging ik op zoek naar informatie voor het vervolg van mijn reis. Ik wist dat ik een stuk met de trein moest om de bergen bij de grens over te komen. Ik had een fietsroute die een eind in de richting ging, maar ergens moest ik een plek vinden waar de fietsroute in de buurt van een station kwam om de trein over de bergen en de grens te pakken. Ik ben uitgebreid op zoek geweest in Sète, bij de toeristeninformatie en bij het station. De informatieman van het station is zeker wel een uur bezig geweest om me te helpen. Probleem was dat er geen informatie was met daarop trein trajecten die verder gingen dan de eigen regio. 

Hij was met 2 telefoons bezig om de internationale lijnen te vinden en uiteindelijk kwam hij uit bij een traject wat net de Italiaanse grens aan de kust passeerde. Andere opties waren niet te vinden. Ik heb alle informatie meegenomen en ben zelf ook nog op het internet op zoek gegaan, maar ook ik kwam niet verder dan dit. En als ik door zou fietsen zou de treinreis gecompliceerder worden. Ik besloot dan maar vanaf Sète met de trein te gaan. De volgende ochtend toen het nog donker was heb ik mijn spullen bij elkaar gezocht, de tent opgebroken en alles naar beneden gebracht (weer 127 treden 2 x neer en 1 x op) en op de fiets naar het station. De zon kwam net boven de horizon toen ik de helling af fietste. 

De treinreis was mooi en lastig. Met een fiets van perron wisselen is ook hier niet zomaar vanzelfsprekend. Ik moest een paar keer via de trappen onder de tunnel door, wat betekende dat de tassen van de fiets af moesten en dat alles apart de trappen af en optillen. Maar overal kreeg ik hulp van medepassagiers en bij een hoge opstap en smalle treindeur hielp de machinist me. 

De route was prachtig. Veelal langs de kust, met rechts de azuurblauwe oceaan en links de bergen en mooie plaatsjes en steden. We kwamen door Monte Carlo, Cannes, Monaco en andere bekende namen. 

Na ruim 7 uur kwam ik aan in Italië, in Ventemiglio, de Ligurische kust. 

En wat is het vreemd dat je dan ineens in zo’n totaal andere wereld komt. Het eerste wat me opviel waren de scooters. De straat voor het station stond er vol mee. Langs de weg waren parkeerstroken speciaal voor scooters. 

Ook het stadje en de huizen zagen er heel anders uit, smal, dicht op elkaar. En dan natuurlijk de taal. Ineens was alles in het Italiaans. Ik was net gewend aan bonjour, merci, oui en velo, en nu moest ik ‘bonne notre, grazie, si en biciclette zeggen. Ik vergis me nog steeds. 

En ook andere dingen vallen op. Dit is mijn derde dag in Italië. Op de campings is de ruimte voor de tent veel kleiner. Mijn tentje kan er net staan. Om te douchen moet je een munt betalen en dat is voor het eerst deze reis. Ook zijn de campings tot nu toe veel duurder dan in de vorige landen. Maar het eten is veel goedkoper. Ik kan nu voor een paar euro boodschappen doen en ook de koffie en een broodje onderweg kosten bijna niets. 

Zelfs google earth is per land anders. Ik gebruik het om de route te zoeken, bv naar een camping of winkel. In de vorige landen kon je optie “fietsroute” zoeken. Hier in Italië is het fietsje als optie verdwenen. 

Vandaag heb ik heerlijk gefietst. Over een oud spoortraject langs zee, waar een fietspad van gemaakt is. Prachtig door de Bloemenriviera met overal bloemen, palmbomen en cactussen, pastelkleurige huizen en door treintunnels die nu zijn omgebouwd voor langzaam verkeer. Er stond een flinke tegenwind en dat was extra motivatie om vooral niet te snel te gaan. Regelmatig stoppen voor een foto of een kop koffie en te genieten van de omgeving. Ik heb op tijd een camping gezocht en daar zit ik nu onder de olijfbomen. 

Morgen nog zo’n traject en dan zien of ik het red om de bergen richting Turijn naar het noorden op te komen. 

Dinsdag, 13 augustus.

Po-vlakte (waar ook best veel bergen zijn).

Inmiddels al weer bijna een week en heel veel kilometers verder. 

De dagen langs de Ligurische kust waren prachtig om te fietsen. Schitterende omgeving en goeie routes. In het mooie stadje Albenga verliet de route de kust om de bergen in te gaan. Ik wilde graag die route verder fietsen. 

Ik ben ‘s morgens vroeg vertrokken. Het was een mooie route om te testen. Zo’n 15 km lang ging de weg langzaam omhoog, tot 7 % stijging. Als dat zou lukken had ik er vertrouwen in dat het de verdere route ook zou lukken. De dagen er na zouden meer van dat soort hellingen komen met soms ook nog wat korte stukjes die wat stijler waren, maar niet meer zoveel kilometers achter elkaar.

Ik begon met frisse moed, maar na 10 km ben ik gestopt. Als ik dit 4 tot 5 dagen moest doen dan was het te zwaar. En dan was er geen weg meer terug. 

Jammer! Het was mooi, maar eigenlijk was het ook tegen beter weten in. De fiets was te zwaar voor mij om de bergen over te komen. 

Ik ben terug gegaan en ik ben meteen door naar het station gefietst om diezelfde dag nog een trein naar Turijn te nemen. De campings aan de kust waren overvol en niet fijn, ik wilde door. Het lukte. 3 treinen verder en nog een stukje fietsen door een park langs de Po en die avond sliep ik in m’n tent in Turijn. 

Ik ben 2 nachten in Turijn gebleven en afgelopen zondag ben ik begonnen met de fietsroute langs de rivier de Po naar Venetië. 

Weer heel anders dan de vorige routes. Om te beginnen zijn er vrijwel geen campings in dit deel van Italië. Ik zoek dus iedere nacht ergens een kamer. Ik vind kamperen leuker, maar tja, als dat niet kan dan maar zo. 

En ik heb geluk. Na het droge en warme weer van de laatste tijd begon het (de eerste dag dat ik in een appartementje zat) aan het eind van de middag enorm te onweren. Ook gisteren eind van de middag onweerde het met veel wind en regen. Dat was niet leuk geweest in de tent. Tijdens het fietsen vandaag was het gewoon weer warm en droog. Wel waren er veel plassen en op sommige plekken waren ook bomen omgewaaid en lagen er veel takken. 

Zo’n nieuwe route is altijd weer wennen. De beschrijving van de route is anders dan de vorige route. De Po-route is in het duits geschreven en de beschrijving is erg sumier. Ook de kaartjes zijn niet heel makkelijk te volgen. De eerste dag ben ik dan ook meerdere keren verkeerd gereden. Ik regel nu 1 of 2 dagen vooruit een kamer dus dan weet ik waar ik die dag stop en voor de eerste dag had ik een niet te lang traject gerekend. Maar goed ook, want er kwamen heel wat kilometers bij. 

Na het eerste traject heb ik ‘s avonds de route op mijn telefoon gedownload. Dat is nog een voordeel van het verblijf in een kamer. Er is een stopcontact en meestal ook wifi. Ik ben niet meer afhankelijk van zonne-energie. Het is dus geen probleem als de batterij van m’n telefoon leeg raakt. Ik heb een extra accu die ik kan aansluiten en ‘s avonds laad ik alles gewoon weer op.

Gisteren en vandaag was het navigeren daardoor een stuk makkelijker. 

Niet alleen de route is wennen. Ook de routines tijdens de dag worden anders. 

Toen ik zondagochtend uit Turijn wegfietste zag ik hoeveel mensen aan het sporten waren in het park. Zondagochtend: naar de kerk of sportief naar het park. We hebben vaste rituelen en gewoontes nodig. 

Toen ik daaraan dacht, bedacht ik me dat ook ik tijdens deze reis veel vaste gewoontes heb. ‘s Morgens het opstaan en vertrekken is helemaal volgens vaste patronen.

In de tent eerst aankleden. Ik gebruik 2 kledingzakjes en daarin 3 setjes met kleding en spulletjes. Die wissel ik bij wat ik doe. Een setje voor de nacht, een setje voor het fietsen en een setje voor verder overdag. Als ik ‘s morgens opsta gaat de fietskleding aan. Zakje leeg, daar kunnen de nachtspullen in. Ik ruim in de tent alle spullen al zo ver mogelijk op. Luchtbed, lakenzak en kussen oprollen, alles in de vaste zakken en bij de ingang. De accu in de zonnelader, m’n boek, de zakjes met kleding en de andere spulletjes, alles ligt klaar voor de ingang van de tent. 

Dan ga ik naar het toiletgebouw: wc, wassen, tanden poetsen en zonnebrandcreme smeren. Terug naar de tent. Fiets klaarzetten, tassen er aan, alle spullen uit de tent in de tassen en alles dicht. Dan de tent afbreken en ook de tent met alle kampeerspullen op hun vaste plaats in de roltas achterop de fiets. Vervolgens kijk ik of er nog wat ligt en als alles weg is stap ik op. Soms scoor ik meteen ergens een ontbijtje, soms fiets ik eerst een paar kilometers en eet en drink dan wat. 

En als ik ‘s middags op de camping aan kom zijn de handelingen net zo voorspelbaar. Het is een vrij leven, maar het hebben van vaste gewoontes en gebruiken is toch ook wel erg prettig. 

En dat kom ik nu tegen. Als ik ‘s morgens de kamer verlaat heb ik het gevoel dat ik dingen vergeet. Ik moest gisteren en vandaag de sleutels achterlaten in de kamer. En een kamer is niet leeg als ik vertrek. Ik heb meerdere keren alles nagekeken of ik niets vergeten was, want als ik de deur dicht trek kan ik niet meer terug (de eigenaar was niet in de buurt). 

De dag van morgen voorbereiden is nu bewerkelijker. De vorige routes keek ik vooral waar en welke campings er waren en dat was het. Nu moet ik eerst bedenken hoeveel kilometer ik ongeveer wil fietsen en ik kijk ook of het een lastige of makkelijke route lijkt te worden. Dan ga ik op zoek naar een overnachtingsplek, meestal bij booking.com. Het is hier hoogseizoen, dus relatief duur en al veel is vol. Dat betekent soms flink zoeken naar een plek. Is er iets in de plaats die ik uitgezocht had? Zo niet, waar dan wel en wat kost het? Soms worden alternatieven geboden die er goed uit zien. Maar dan blijkt het ver van de route te zijn, of aan de andere kant van de rivier met alleen een snelweg voor auto’s over de brug. Ook is het goed om reviews te lezen. Zo zag ik een paar keer in reviews dat de kamer dubbel geboekt was. Of soms kun je pas na 17 of 18 uur inchecken. Niet leuk als je op een hete dag om 15 uur aankomt. 

Ik probeer ook nu weer vaste patronen te ontwikkelen voor het zoeken naar accomodatie, het lezen van de route, de vaste en losse activiteiten per dag. En terwijl ik dit schrijf is het bijna 22 uur. Buiten en dus ook op de camping is het al donker en sluit ik de dag af. Op de camping leef ik buiten. Hier moet ik nog m’n dag aantekeningen maken, spullen opruimen, route van morgen doornemen enz. Ik ben nog op zoek naar nieuwe rituelen in dit deel van de reis. 

Morgen verder en hopelijk dit verhaal + wat foto’s online. 

~~~~~~

Janka-Tanya.eu. IBAN NL57ABNA0442001762 ABN AMRO te Zwolle, ten name van Stichting O2 , onder vermelding van Janka Tanya.

Degiftcity.nl. Wordt vrijwilliger: in de keuken, het City Café, de Twinkelwinkel, de meubelloods of het talentenbureau, of kom ons bezoeken.