Doel bereikt!
Blijf op de hoogte en volg Gezien
02 Oktober 2015 | Hongarije, Tótvázsony
Mijn laatste reisverslag was 12 september vanuit Linz, Oostenrijk. Inmiddels al weer bijna 3 weken geleden. Wat is tijd toch betrekkelijk. Het lijkt al weer zo lang geleden en er is weer zoveel gebeurd...
Het is zondag als ik vertrek uit Linz. Normaal heb ik al fietsend weinig besef van welke dag het is, maar de zondag is anders. In de stad is het verkeer rustiger, maar de fietsroute langd de Donau is kilometers lang druk bevolkt met sportende mensen: ik zie onder de brug een groepje bezig met fitness apparatuur en gewichten. Op een grasveld doet een groep Tai Chi oefeningen. Op de weg zijn joggers, skateboarders, skeelers en veel (sport) fietsers. Wat later op de ochtend komen daar de wandelaars bij. Het weer is die ochtend nog prachtig, de mensen gaan er op uit. Ik houd pauze bij een 'Radlertreff', een café waar veel fietsers ook even wat eten of drinken. Ik geniet wel van zo'n zondagochtend. De volgende overnachtingsplaats is Melk, een mooi stadje waar een beroemd Benedictijnenklooster hoog boven de stad al van ver te zien is. Ik ben mooi vroeg in Melk en heb genoeg tijd om het klooster ook van binnen te bewonderen. Ten minste, voor zover ik er bij kan, want het is overbevolkt met Amerikanen en Aziaten die rondgeleid worden door de verschillende zalen. Blijkbaar is dit één van de populaire stops voor de cruiseschepen.
Zo leidt de Donauroute me iedere dag weer door een andere omgeving en mooie plaatsen, maar ik merk in die periode dat ik er minder lol in heb dan de weken er voor. Eerst denk ik dat dat komt door de meer toeristische sfeer die hier aan de Donau is en door de lange tijd die ik al alleen onderweg ben. Ook heb ik minder vaak leuke ontmoetingen, doordat ik niet meer buiten overnacht. Maar ik krijg er last van en ik besef dat ik er vooral moeite mee heb dat het zoeken van een overnachting niet meer zo goed loopt. Ik ben 's morgens op de fiets al aan het bedenken hoe ik 's avonds het best een slaapplek voor de volgende dag kan opzoeken. In Duitsland en langs de andere routes was dat nooit een probleem. Ik regelde vrijwel nooit wat vooraf en ik vond altijd makkelijk een overnachtingsplaats op een camping, op een adresje uit het routeboekje of via de plaatselijke VVV. In Oostenrijk lukt dat veel minder goed. Zeker in de kleinere plaatsen is niet altijd een informatiepunt en als ik naar de adressen uit het boekje op zoek ga blijken ze vaak vol of dicht. Ik heb al een paar keer geprobeerd om dan de dag er voor te bellen naar adressen langs de route, maar daar krijg ik ook vaak 'vol' te horen. Ik wil het liefst per dag bekijken hoe ver ik ga en waar ik stop, maar dat begint me meer zorgen dan vrijheid op te leveren. Dat is niet de bedoeling en vanaf die tijd regel ik via internet een aantal dagen vooruit de overnachtingen. Dat betekent dat ik soms een stukje buiten de route ga en de etappes zijn soms wat korter of langer hierdoor, maar ik merk meteen dat het plezier weer terug komt en ik weer volop geniet van het onderweg zijn!
En dan kom ik in Pressbaum aan, een plaatsje in het Wienerwald, vlak bij Wenen. Daar heb ik met Yvonne een week vakantie afgesproken in een appartement hotel. Een prachtige week die met de nodige vertraging begint: Yvonne haar directe vlucht wordt zonder informatie geannuleerd. In plaats van 's morgens om een uur of 11 komt ze 's avonds om 23 uur in Pressbaum aan, zonder bagage en na een lange reis die van Amsterdam via Basel en München naar Wenen ging. Maar ze is er, de bagage wordt maandags nagebracht en we hebben een heerlijke week in Wenen en omgeving. Fijn om weer bij te praten en samen te delen en lachen. Er natuurlijk veel dingen te ondernemen die met z'n tweeën toch veel leuker zijn dan alleen. Wenen is een stad waar je makkelijk een week kunt doorbrengen. Uiteraard gaan we naar het Schönbrunn van Sissi, we slenteren door de binnenstad, we bezoeken een paar keer een concert, fietsen met 'witte fietsen' over de stadsring en zoeken regelmatig de tentjes waar je lekker kunt eten en drinken. Opvallend hoe goed we zijn in het vinden van juist die adresjes.... Maar niet alleen de stad is mooi. We wandelen in de buurt van ons hotelletje door het Wienerwald. En we gaan met de bus omhoog naar de Kahlerberg, genieten van het uitzicht over Wenen en wandelen weer naar beneden tussen de wijngaarden door tot we bij een Heurige zijn. Dat is een wijnbar waar je wijn drinkt in een glas met handvat (kleine bierpul) en waar je Hausmanskost eet.
Na deze mooie week vertrekt Yvonne op zaterdagavond weer naar Nederland en ik ga met frisse moed de laatste etappes in.
Het Limes routeboekje geeft een variatie route die naar het Balatonmeer leidt, niet ver van Janka Tanya af, mijn einddoel. Ik heb 4 overnachtingsplaatsen geregeld op deze route. Het klinkt wel spannend: 1ste nacht nog in Wenen, dan in Bratislava, Slowakije, dan in Gyor, Hongarije en de laatste nacht in Bakonybéli, een plaatsje in de heuvelrug boven het Balatonmeer. Het hoogteprofiel wat in de routebeschrijving staat ziet er ook spectaculair uit. De praktijk valt mee. De afstanden (ca 80 - 90 km per dag) zijn goed te doen. Het is leuk om in 3 dagen door 3 zulke verschillende landen te fietsen en ik blijk inmiddels relatief makkelijk de meeste beklimmingen aan te kunnen. Alleen met 9 en 10% moet ik een stukje lopen. Het scheelt ook een stuk dat mijn fiets lichter is omdat Yvonne m'n tent en een aantal zwaardere boekjes meegenomen heeft.
De laatste dagen zijn mooi maar ik ben ook blij dat ik er bijna ben. Het is lang genoeg geweest. Na nog een avontuurlijke route over karrensporen en langs een drukke weg kom ik op woensdag 30 september in Tótvázsony bij Janka Tanya aan. Ik fiets de straat in en zie ze in de verte al staan zwaaien. Daarna zie ik ze alleen nog in de mist want het is een ontroerend moment waarbij ik het niet droog houd. Bijzonder om zo aan te komen en ontvangen te worden en geweldig om ze weer te zien en ook de cliënten te ontmoeten.
Ik blijf hier ruim een week en heb gisteren al een deel van de dag mee mogen lopen op Janka Tanya. Wat een prachtig werk gebeurt hier. Ik was er bij toen vorig jaar november het pand opgeleverd werd: een afgeleefd huis met vieze en volle schuurtjes, bergen onkruid en chaos. Inmiddels is het verbouwd, er is een moestuin, er zijn al wat dieren: katjes en konijnen. Maar veel mooier: je ziet mensen die samen het bedrijf dagelijks verder opbouwen. Janneke en Kati zijn samen met de cliënten iedere dag bezig om hun Janka Tanya te laten groeien en succesvol te laten zijn. Stukje bij beetje wordt de tuin groter, muren worden gewit, maar ook de kinderspeelplaatsen in het dorp worden door Janka Tanya onderhouden. En het eten wat overblijft wordt naar de kippen een eindje verderop gebracht in ruil voor eieren. Afgelopen maandag zijn de laatste controles geweest en Janka Tanya is nu op alle fronten erkend en goedgekeurd. Sommige cliënten snappen heel goed waar ze zijn en je hoeft geen Hongaars te spreken om te zien hoe trots ze zijn op hun bedrijf.
Bij andere cliënten die minder besef hebben van de omgeving zie je ook de lach en ontspanning. En dan te bedenken dat meerdere cliënten jarenlang amper het huis uit kwamen en behoorlijke gedragsproblemen hadden en / of depressief waren. Je ziet dat cliënten en leiding onderling een band hebben opgebouwd en met elkaar een plekje veroverd hebben in het dorp en bij de mensen. En dat na nog geen half jaar draaien. Topprestatie!
Mijn eerste fietstocht zit er op. Volgend weekend ga ik met Ria en Dino weer naar huis. Ik kijk er ook naar uit om iedereen weer terug te zien. Het is goed geweest zo. Ik heb genoten van de reis, ik vond het geweldig om te zien en horen hoe iedereen meeleefde. Dat hielp me zeker ook door de moeilijke momenten heen die er wel degelijk geweest zijn. Maar ik had het voor geen goud willen missen. Heel veel dank voor de mooie giften voor Janka Tanya! Het heeft tot nu toe het mooie bedrag van € 895,- opgeleverd. Voor degenen die wachtten of ik het zou halen en het aantal kilometers willen omzetten in centen: het is een beetje meer geworden dan eerst de verwachting was. Wat is dan de afstand die ik heb afgelegd op mijn eigen fiets gedurende de hele reis tussen 20 juli en 30 september:
Dat is in totaal 3709 kilometer.
Het was een spannende strijd tussen schoonzus Herma (3551 km) en broer Gerrit (3856 km) die Gerrit nipt gewonnen heeft. En nee, hij had niet meer informatie over de dagelijkse afstanden dan andere lezers van deze verslagen. Gerrit, ik kom de attentie brengen!
Ik ga me weer richten op mijn toekomst in Nederland. En als iemand nog een leuke baan weet voor een ervaren reiziger die ook wel wat met de gehandicaptenzorg heeft: bel, app of mail me.
Ik hoop jullie binnenkort snel weer life te spreken.
Wie weet, tot de volgende reis.
Note 1: Janka Tanya, stichting O2
NL57 ABNA 0442 0017 62 ovv Fietsje Onderweg.
Note 2: Wat heb ik zelf geleerd van deze reis?? Dat fietsen is goed voor de lijn, maar niet voor de portemonnee. Ik moet wel wat nieuwe kleren kopen, een maatje kleiner.
Het is zondag als ik vertrek uit Linz. Normaal heb ik al fietsend weinig besef van welke dag het is, maar de zondag is anders. In de stad is het verkeer rustiger, maar de fietsroute langd de Donau is kilometers lang druk bevolkt met sportende mensen: ik zie onder de brug een groepje bezig met fitness apparatuur en gewichten. Op een grasveld doet een groep Tai Chi oefeningen. Op de weg zijn joggers, skateboarders, skeelers en veel (sport) fietsers. Wat later op de ochtend komen daar de wandelaars bij. Het weer is die ochtend nog prachtig, de mensen gaan er op uit. Ik houd pauze bij een 'Radlertreff', een café waar veel fietsers ook even wat eten of drinken. Ik geniet wel van zo'n zondagochtend. De volgende overnachtingsplaats is Melk, een mooi stadje waar een beroemd Benedictijnenklooster hoog boven de stad al van ver te zien is. Ik ben mooi vroeg in Melk en heb genoeg tijd om het klooster ook van binnen te bewonderen. Ten minste, voor zover ik er bij kan, want het is overbevolkt met Amerikanen en Aziaten die rondgeleid worden door de verschillende zalen. Blijkbaar is dit één van de populaire stops voor de cruiseschepen.
Zo leidt de Donauroute me iedere dag weer door een andere omgeving en mooie plaatsen, maar ik merk in die periode dat ik er minder lol in heb dan de weken er voor. Eerst denk ik dat dat komt door de meer toeristische sfeer die hier aan de Donau is en door de lange tijd die ik al alleen onderweg ben. Ook heb ik minder vaak leuke ontmoetingen, doordat ik niet meer buiten overnacht. Maar ik krijg er last van en ik besef dat ik er vooral moeite mee heb dat het zoeken van een overnachting niet meer zo goed loopt. Ik ben 's morgens op de fiets al aan het bedenken hoe ik 's avonds het best een slaapplek voor de volgende dag kan opzoeken. In Duitsland en langs de andere routes was dat nooit een probleem. Ik regelde vrijwel nooit wat vooraf en ik vond altijd makkelijk een overnachtingsplaats op een camping, op een adresje uit het routeboekje of via de plaatselijke VVV. In Oostenrijk lukt dat veel minder goed. Zeker in de kleinere plaatsen is niet altijd een informatiepunt en als ik naar de adressen uit het boekje op zoek ga blijken ze vaak vol of dicht. Ik heb al een paar keer geprobeerd om dan de dag er voor te bellen naar adressen langs de route, maar daar krijg ik ook vaak 'vol' te horen. Ik wil het liefst per dag bekijken hoe ver ik ga en waar ik stop, maar dat begint me meer zorgen dan vrijheid op te leveren. Dat is niet de bedoeling en vanaf die tijd regel ik via internet een aantal dagen vooruit de overnachtingen. Dat betekent dat ik soms een stukje buiten de route ga en de etappes zijn soms wat korter of langer hierdoor, maar ik merk meteen dat het plezier weer terug komt en ik weer volop geniet van het onderweg zijn!
En dan kom ik in Pressbaum aan, een plaatsje in het Wienerwald, vlak bij Wenen. Daar heb ik met Yvonne een week vakantie afgesproken in een appartement hotel. Een prachtige week die met de nodige vertraging begint: Yvonne haar directe vlucht wordt zonder informatie geannuleerd. In plaats van 's morgens om een uur of 11 komt ze 's avonds om 23 uur in Pressbaum aan, zonder bagage en na een lange reis die van Amsterdam via Basel en München naar Wenen ging. Maar ze is er, de bagage wordt maandags nagebracht en we hebben een heerlijke week in Wenen en omgeving. Fijn om weer bij te praten en samen te delen en lachen. Er natuurlijk veel dingen te ondernemen die met z'n tweeën toch veel leuker zijn dan alleen. Wenen is een stad waar je makkelijk een week kunt doorbrengen. Uiteraard gaan we naar het Schönbrunn van Sissi, we slenteren door de binnenstad, we bezoeken een paar keer een concert, fietsen met 'witte fietsen' over de stadsring en zoeken regelmatig de tentjes waar je lekker kunt eten en drinken. Opvallend hoe goed we zijn in het vinden van juist die adresjes.... Maar niet alleen de stad is mooi. We wandelen in de buurt van ons hotelletje door het Wienerwald. En we gaan met de bus omhoog naar de Kahlerberg, genieten van het uitzicht over Wenen en wandelen weer naar beneden tussen de wijngaarden door tot we bij een Heurige zijn. Dat is een wijnbar waar je wijn drinkt in een glas met handvat (kleine bierpul) en waar je Hausmanskost eet.
Na deze mooie week vertrekt Yvonne op zaterdagavond weer naar Nederland en ik ga met frisse moed de laatste etappes in.
Het Limes routeboekje geeft een variatie route die naar het Balatonmeer leidt, niet ver van Janka Tanya af, mijn einddoel. Ik heb 4 overnachtingsplaatsen geregeld op deze route. Het klinkt wel spannend: 1ste nacht nog in Wenen, dan in Bratislava, Slowakije, dan in Gyor, Hongarije en de laatste nacht in Bakonybéli, een plaatsje in de heuvelrug boven het Balatonmeer. Het hoogteprofiel wat in de routebeschrijving staat ziet er ook spectaculair uit. De praktijk valt mee. De afstanden (ca 80 - 90 km per dag) zijn goed te doen. Het is leuk om in 3 dagen door 3 zulke verschillende landen te fietsen en ik blijk inmiddels relatief makkelijk de meeste beklimmingen aan te kunnen. Alleen met 9 en 10% moet ik een stukje lopen. Het scheelt ook een stuk dat mijn fiets lichter is omdat Yvonne m'n tent en een aantal zwaardere boekjes meegenomen heeft.
De laatste dagen zijn mooi maar ik ben ook blij dat ik er bijna ben. Het is lang genoeg geweest. Na nog een avontuurlijke route over karrensporen en langs een drukke weg kom ik op woensdag 30 september in Tótvázsony bij Janka Tanya aan. Ik fiets de straat in en zie ze in de verte al staan zwaaien. Daarna zie ik ze alleen nog in de mist want het is een ontroerend moment waarbij ik het niet droog houd. Bijzonder om zo aan te komen en ontvangen te worden en geweldig om ze weer te zien en ook de cliënten te ontmoeten.
Ik blijf hier ruim een week en heb gisteren al een deel van de dag mee mogen lopen op Janka Tanya. Wat een prachtig werk gebeurt hier. Ik was er bij toen vorig jaar november het pand opgeleverd werd: een afgeleefd huis met vieze en volle schuurtjes, bergen onkruid en chaos. Inmiddels is het verbouwd, er is een moestuin, er zijn al wat dieren: katjes en konijnen. Maar veel mooier: je ziet mensen die samen het bedrijf dagelijks verder opbouwen. Janneke en Kati zijn samen met de cliënten iedere dag bezig om hun Janka Tanya te laten groeien en succesvol te laten zijn. Stukje bij beetje wordt de tuin groter, muren worden gewit, maar ook de kinderspeelplaatsen in het dorp worden door Janka Tanya onderhouden. En het eten wat overblijft wordt naar de kippen een eindje verderop gebracht in ruil voor eieren. Afgelopen maandag zijn de laatste controles geweest en Janka Tanya is nu op alle fronten erkend en goedgekeurd. Sommige cliënten snappen heel goed waar ze zijn en je hoeft geen Hongaars te spreken om te zien hoe trots ze zijn op hun bedrijf.
Bij andere cliënten die minder besef hebben van de omgeving zie je ook de lach en ontspanning. En dan te bedenken dat meerdere cliënten jarenlang amper het huis uit kwamen en behoorlijke gedragsproblemen hadden en / of depressief waren. Je ziet dat cliënten en leiding onderling een band hebben opgebouwd en met elkaar een plekje veroverd hebben in het dorp en bij de mensen. En dat na nog geen half jaar draaien. Topprestatie!
Mijn eerste fietstocht zit er op. Volgend weekend ga ik met Ria en Dino weer naar huis. Ik kijk er ook naar uit om iedereen weer terug te zien. Het is goed geweest zo. Ik heb genoten van de reis, ik vond het geweldig om te zien en horen hoe iedereen meeleefde. Dat hielp me zeker ook door de moeilijke momenten heen die er wel degelijk geweest zijn. Maar ik had het voor geen goud willen missen. Heel veel dank voor de mooie giften voor Janka Tanya! Het heeft tot nu toe het mooie bedrag van € 895,- opgeleverd. Voor degenen die wachtten of ik het zou halen en het aantal kilometers willen omzetten in centen: het is een beetje meer geworden dan eerst de verwachting was. Wat is dan de afstand die ik heb afgelegd op mijn eigen fiets gedurende de hele reis tussen 20 juli en 30 september:
Dat is in totaal 3709 kilometer.
Het was een spannende strijd tussen schoonzus Herma (3551 km) en broer Gerrit (3856 km) die Gerrit nipt gewonnen heeft. En nee, hij had niet meer informatie over de dagelijkse afstanden dan andere lezers van deze verslagen. Gerrit, ik kom de attentie brengen!
Ik ga me weer richten op mijn toekomst in Nederland. En als iemand nog een leuke baan weet voor een ervaren reiziger die ook wel wat met de gehandicaptenzorg heeft: bel, app of mail me.
Ik hoop jullie binnenkort snel weer life te spreken.
Wie weet, tot de volgende reis.
Note 1: Janka Tanya, stichting O2
NL57 ABNA 0442 0017 62 ovv Fietsje Onderweg.
Note 2: Wat heb ik zelf geleerd van deze reis?? Dat fietsen is goed voor de lijn, maar niet voor de portemonnee. Ik moet wel wat nieuwe kleren kopen, een maatje kleiner.
-
02 Oktober 2015 - 14:08
Bets Faas:
Hallo Gezien,
Gefeliciteerd met dit prachtige resultaat .En wat een mooi eind-verslag Gezien. Echt heel veel respect voor je. Ik vind het echt een hele prestatie hoor.
Zo te lezen heb je veel gezien veel ervaringen opgedaan. Je schreef zo duidelijk , dat ik soms het gevoel had, een eindje mee op te fietsen.
Gezien, fijn dat de tocht erop zit. Voor straks, welkom thuis.
Hartelijke groet. Bets.
-
02 Oktober 2015 - 21:57
Ingrid:
Weer mooi verslag Gezien. Goede reis volgende week en ik ben blij dat we elkaar binnenkort weer life zien! Welkom thuis! Ingrid -
03 Oktober 2015 - 10:28
Helma :
Wat een mooie verslagen en verhalen! Deze ervaring pakt niemand je meer af :-). Geniet nog even daar en daarna wel thuis! -
03 Oktober 2015 - 12:09
RiaS:
We komen je halen hoor. -
04 Oktober 2015 - 06:02
Marlies Saras:
Yeah!!! Gezien meid, wat een topprestatie! ! Wat ben jij een kanjer zeg!
Wat een mooi onthaal moet dat geweest zijn, je beschrijft alles zo mooi...
Ik wens je nog een hele mooie tijd daar toe en alvast en voorspoedige terugreis!
Geniet met alle dierbaren om je heen van deze ongelooflijk knappe prestatie!
-
04 Oktober 2015 - 14:07
Alie:
Hoi Gezien
Wat een geweldige prestatie heb je geleverd. Ik twijfelde er niet aan of je het zou halen maar als je alles leest is het wel indrukwekkend.
Heel veel dingen en plaatsen waar jij geweest bent hebben wij ook aangedaan maar dan wel met de auto.
Nog een paar mooie dagen gewenst en een goede terugreis.
Tot ziens, Alie -
04 Oktober 2015 - 18:41
Elly Touwen:
Hoi Gezien, wat heb je een geweldige fietstocht achter de rug. Wat goed dat je nu je doel bereikt hebt en ook nog tijd hebt om daar even mee te kijken en te draaien. Ria en Dio staan al in de startblokken. Woensdag komen ze bij ons het fietsenrek op hun auto monteren en dan zijn ze er helemaal klaar voor. Nog mooie dagen toegewenst , goede reis terug en tot gauw, Elly -
05 Oktober 2015 - 13:58
Erica:
Hoi Gezien,
Leuk om al je verhalen te lezen. En wat een topprestatie!
Nog een paar leuke dagen in Hongarije gewenst! -
08 Oktober 2015 - 20:12
Bea:
Top, top, top respect voor jou en top top top respect voor Janka Tanya !!
Welkom thuis !! Enne zoek juist die vacatures die gericht zijn op het schrijven van "levenservaringen" in een prachtige stijl !!! Je sleept mensen mee............................. mooiiiiiii -
11 Oktober 2015 - 15:20
Dicky:
Wat supergoed gedaan. Een prachtige reis. Ik weet niet of je nu nog bij Janneke en Kati bent, zo ja doe ze de groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
